ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ဥ္းမ်ား

စိတ္ေလ စိတ္လြင့္ေတြ လြင့္တင္လုိက္တယ္
ၿပဳးံျပရမွာ ခက္ ေလ သလပ္ခံထားရတယ္
အားနာ စုိးရြံ႕ အဘိဓာန္က ေဝါဟာရသစ္
ညျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းထဲကေန
ပင္လယ္ ျပင္ ေအာက္ေျခ အထိ
ငုပ္ဝင္ေနသင့္တဲ့ လူ
ေလထု ဖိအားေတာင္ ခံနိဳင္ရည္ရွိ ဖုိ႔ ေလ့က်င့္ေပးဖုိ႔
လုိအပ္ေနတဲ့ လူ
ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးျပစ္ဖုိ႔ အမိန္႔ မလာ မခ်င္း
သစၥာေလးခ်က္ေလသံေတြ တုန္ရီ အက္ကြဲေတာ့မယ္ . . ..

ညတုိင္ အေတြးမ်ားနဲ႔ (တရုတ္လုိ မဟုတ္ဘဲ )အုိက္အုိက္ လာတတ္
ေမြ႕ရာ ပါတဲ့အခ်ိန္ မပါတဲ့ အခ်ိန္ သိ မသိ စိတ္နဲ႕
အေငြ႕ပ်ံ အလြမ္းေတြထဲ
ေရာ္ရမ္း ဆုေတာင္းရင္း ေဝ့ဝဲ
ငယ္က ကစားခဲ့ဘူးတဲ့ ကစားနည္းေတြကုိ စိတ္မဝင္စားနိဳင္ဘူး
ဆူးေဒါက္ခြကေန ကီးဘုတ္ ေျပာင္းကုိင္ခ်င္ခဲ့တဲ့ေကာင္
မုိးလင္းမုိးခ်ဳပ္ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ စိတ္ေတြ ပစ္လြင့္တင္မိခဲ့တယ္

ေကာင္းကင္တစ္ခုကုိ ေတြ႕ အဲဒီ ေကာင္းကင္မ်ား ၾကည္လင္ေနလုိ႔ကေတာ့
ဘာမွ ရွိမေနေတာ့သလုိ ဟာလာဟင္းလင္း။

သိသိနဲ႔ ခူးခဲ့ေပမယ့္ ပန္းသီးမဟုတ္ဘူး
တူရြင္းရာ နက္လာေလ ေဘးသားၿပဳိလုိက္လာေလ ဆုိတဲ့ အျဖစ္
ပုိပုိ နက္ဝင္သြားရမယ့္ အစား ေမာက္ေမာက္လာတယ္
ႏွင္းဆီ နံနက္ခင္းမရွိဘူး,နံနက္ခင္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား မရွိဘူး
ထန္းေရအုိးႏွတ္ခမ္းေတြ ကုိ လြမ္းခ်ိန္ မရွိဘူး
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ဘက္ကမွ ေပါ့ပါးလာတယ္လုိ႔လဲ မရွိျပန္ဘူး
ဘာလုိ႔ မလင္းနိဳင္ေအာင္ အထိ ျဖစ္ေနခဲ့ သလဲ . . .. .

ပညာဧကရာဇ္က ယဇ္ကုိ တပ္မက္လြန္းေနသလား
ပညာရွင္ အေခၚခံ သားေကာင္ေတြကုိ ၿမိန္ေရ ယွက္ေရ
သူကုိယ္တုိင္ ဝါးၿမဳိရင္း သနားေနတတ္ျပန္တယ္
ဘာမသိ ညာမသိ နမ္းမဝ ကလူစယ္နဲ႕
ဘာလုိ႔ မၿပိဳနိဳင္ခဲ့လဲ စဥ္းစားခ်ိန္ေတာင္ မရေတာ့ဘူး
တကယ္ဆုိ အိပ္မက္ထဲ မွာသာ ေမ်ာလြင့္ခြင့္ရွိတဲ့ေနရာ
စိတ္ေလ စိတ္လြင့္ေတြက နားစရာ ရွားေနတယ္

တစ္ညက ညီမေလးကုိ လြမ္းရင္း အိပ္မက္မက္မိတယ္
အဆင္းရဲဆံုး အရာေတြထဲမွာ အခ်ိန္ဆုိတာကုိ
သေဘာေပါက္လုိက္ေရာ . . . .
ၾကမ္းခင္းၾကားေတြ မွာ အလင္းေတြ ယုိစီးခြင့္ ဘာလုိ႔ ေပးေတာ့မလဲ
အခန္းျပင္ေမွာင္ေနတယ္ ဆုိရင္ သဘာဝ တစ္ခုလုိ႔ လက္မခံသင့္ဘူးလား
ဆုိလုိတာက
ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ ျပန္ျပန္ ဖံုးေနရတာနဲ႕ကုိ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနတယ္
ညီမေလး စိတ္ေတြ သိပ္ မလြင့္ တင္ေစခ်င္ဘူး
စိတ္ေလ စိတ္လြင့္ေတြ လြင့္တင္ရမွာက ဝဋ္ေၾကြး တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘဲ
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ စိတ္ေလ စိတ္လြင့္ေတြ အတြက္
နားစရာက ရွားပါးလြန္းတယ္။