ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ဥ္းမ်ား

ႏွစ္သစ္တစ္ခုကို ေရာက္သြားေသာ္လည္း အသစ္မျဖစ္နိဳင္ေသာ အေျခေနမ်ားျဖင့္
အေဟာင္းအေဆြးေလးမ်ားႏွင့္သာ ျပန္သြားရေလသည္။ညက မထင္မွတ္စရာ မုိးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ က်ျပန္သည္။စာငတ္မႈ ဘိန္းစြဲသလုိ စာစြဲေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္။“ဗ်ဂၣမ်က္လံုး” ေမာင္ခ်စ္ပန္ေရးက ဖတ္ၿပီးသား ထင္သည္။ဦး၀င္းတင္ ဘာသာျပန္ေသာ “ကြိ”။ေနာင္“ ေမာင္ထြန္းသူ” ဘာသာျပန္ “ရဲတုိက္” ႏွစ္အုပ္တြဲ။ဖတ္ဖူးသလုိုလို ထင္ျပန္သည္။“မဟာေဆြ၏ မဟာေဆြ”။ဦးနဳရဲ႕ “တာေတ စေနသား”။“ရာဟုလာသံကစၥည္း” ေရးၿပီး “ပါရဂူ” ဘာသာျပန္တဲ့“ ေဗာဒဂါ မွ ဂဂၤါသုိ႔”။သမုိင္း မတင္မွီကေန ဒါမွမဟုတ္ ကမၻာဦး လူမႈအဖြဲ႕ အစည္းကေန ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ ေခတ္ အိႏၵိယ အထိ။ မိသားစု ပံုစံ ေနထုိင္မႈ စနစ္တစ္ခု။မွတ္မွတ္ရရ။သဘာ၀တရားကုိ အန္တု၊မ်ိဳးဆက္ ဆက္လက္ ျပန္႔ႏွံ႔ စီးျဖာျခင္း။ေနာက္ ကုိလုိနီ ေခတ္။လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ကုိယ္ပုိင္ရပ္တည္ တည္ေဆာက္မႈအထိ။အသိမွာ ေရာက္လာတာက “အိႏၵိယသည္ ကုိယ္ပုိင္ဟတ္ ရွိ၏။ကုိယ္ပုိင္ တီထြင္၏။သူမ်ားကုိ အားမကုိး။”သိပၸံ,စုိက္ပ်ိဳး,စက္မႈ,လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးကစ၍ အိႏၵိယရင္ခြင္ရွိအားလံုးသည္ ကုိယ့္အေတြးအေခၚက ေမြးဖြားသည္။ကုိယ့္အေတြးအေခၚကုိ စားသံုးသည္။ကုိယ့္တီထြင္မႈကုိသာ လက္ခံမည္။ကုိယ့္ အသီးအပြင့္ကုိသာ ကုိဆြတ္မည္။